Maçtan önce, Uruguay'ın Meksika'yı yeneceğini, çünkü grup ikincisinin Arjantin'le oynayacağını, Uruguay'ın ise bunu göze alamayacağını, Fransa'nın da Güney Afrika'yı yenerek ikinci turda Arjantin'in rakibi olacağını söylemiştim. Bunun için en büyük nedenim, Fransa kadrosunda çıkan önce Nicolas Anelka olayı (Domenech'e "siktir git orospu çocuğu" dedi diye kapak oldu l'équipe'e ve sonrasında federasyonun aldığı kararla kamptan kovuldu) daha sonra Evra önderliğinde maçtan önceki gün antrenmanı boykot etme olayıydı. Galatasaray'ın paralar ödenmediğinde, yönetimle ilgili bir sorun olduğunda, teknik direktör ile ilgili bir sorun olduğunda, kısacası herhangi bir sorunda kenetlenerek başarı elde etmesine o kadar alışmışım ki, bu olaylardan sonra Fransız oyuncular kenetlenir ve canlarını dişlerine takarak oynarlar diye düşünmüştüm. Gazla her şeyi yapabilecek Türk milletinin gücünü küçümsemişim. Meğer bu durum bir tek bize mahsusmuş.
Fransa gerçekten çok kötü bir turnuva oynadı. Domenech, Gignac ve Cisse ile başladığı son maçta bile, Gignac'ı sağ kanada hapsederek tek forvet oynayabilmeyi başardı. Tüm maçlarda bence tek forvet oynayamayacak adamlarla tek forvet oynamaya çalışmasının sıkıntısını çeken Fransa, son maçta da aynı sıkıntıyı yaşadı. Fransa'nın bu dünya kupasında 2002'den tek farkı, sıfır çektiği 2002'nin aksine bir gol bulabilmesiydi.
Maça dönecek olursak, Fransa yine kötü başlamadı oyuna; ama dakika 20'de kendisine yakışmayacak bir hatayla golü G.Afrika'ya hediye etti Lloris. Daha sonra 26'da Gourcuff, inanılmaz haksız bir şekilde kırmızı kart görünce zaten morali bitik Fransa hepten çöktü. Mphela 37'de durumu 2-0 yapınca, acaba G.Afrika çıkabilir mi gruptan gibi şeyler dolanmaya başladı kafalarda. Ama inanılması güç bir şekilde kalecisi de dahil tüm G. Afrika dalga geçer gibi vakit geçirmeye çalışıyordu. 2 gol daha bulsalar Uruguay kazandığı için, ikinci olarak gruptan çıkacaklardı ama prestij maçı oynar gibi oynadılar. Beni çıldırttılar. Yok yani kapasitesi o kadar falan gibi bir durum da yok. Kaleci zaman geçiriyordu bildiğimiz. Neyse ikinci yarıda da rölantiye alınmış bir futbol vardı. Malouda Fransa'nın turnuvadaki ilk ve tek golünü atıyorsa da takım umutlanmayı aklından bile geçirmedi ve maç 2-1 Güney Afrika'nın üstünlüğüyle sona erdi.
2006'nın finalisti ilk turda elenirken, Dünya Kupası tarihinde bir ilk yaşanıyordu: Ev sahibi takım 2. tura yükselememişti. Bir diğer konu ise Domenech'in Pareira'nın elini maçtan sonra sıkmayı reddetmesiydi. Zaten dünyanın en antipatik adamı sıralamasında ilk üçe rahat girebilecek bir adamın bir de böyle zavallı bir hareket yapması, Pareira tarafından "zavallı Domenech" açıklamasıyla karşılandı. Fransa bu turnuvadan sonra Laurent Blanc' la yeni bir sayfa açıyor. Blanc çok şanslı çünkü, beyaz sayfa açmasına kimse bir şey diyemeyecek ve baskı görmeksizin takıma kimi isterse onu çağıracak. Domenech'ten daha kötü olamayacağı bilindiği için işi kolay gibi gözüküyor Blanc'ın.
Maçın adamı: "Steven Pienaar" Sonunda Pienaar takımının liderliğini üstlendi; ama biraz geç oldu. Atakları yönlendiren isim olan Pienaar, iyi ara paslar verdi. Gerektiğinde dribblinglerle de Fransa kalesini zorlayan Everton'lı maçın yıldızıydı.
Maçın hayal kırıklığı: "Andre Pierre Gignac" Gerçi adamın suçu değil galiba. Domenech onu sağ kanada yapıştırınca hiç bir etkinlik gösteremedi. Onlarca kez izledim Gignac'ı. Hatta sadece onu izlemek için izlediğim bir sürü Toulouse maçı var. O yüzden Gignac'ı iyi bir teknik direktörün nasıl oynatabildiğini biliyorum. Yine de Gignac, David Villa'nın Honduras maçında sol kanatta yaptığı gibi iyi bir iş çıkarabilirdi ama takımına ayak uydurdu ve sahanın en kötüsü oldu.
Maçın seyir zevki: "3/10" Ben maçı izlerken, G.Afrika zaman geçirmeye çalıştıkça delirdim. O yüzden maç benim için çok sinir bozucu geçti. Maçta üç gol olmasına karşın, oynanan futbol beni kesinlikle tatmin etmedi.
